Aslýnýn aslýna doðru gel!
Ne zamana kadar imansýzlýða doðru gideceksin?
küfre yönelme, ilerle, imana gel;
aslýnýn aslýna doðru gel!
sen zehri þifalý bir þerbet gibi gör; zehre sarýl!
sonunda nereden geldiðini düþün de
aslýnýn aslýna doðru gel!
bedeninle dünyaya aitsin, yeryüzünde yaþýyorsun;
ama mânâ bakýmýndan gökyüzünde yaþayanlardansýn.
yüce Allah’ýn nur mahzeni sana verilmiþ,
sen, ne olduðunu, nereden geldiðini düþün de
aslýnýn aslýna doðru gel!
kendinden kurtulmadan kendini bulamazsýn.
kendinden geçersen, kendi varlýðýndan arýnmýþ,
binlerce tuzaktan kurtulmuþ olursun.
aklýný baþýna al nereden geldiðini düþün de
aslýnýn aslýna doðru gel!
sen nereden geldiðini, nereye gideceðini düþünmüyorsun;
þu dünya hayatýndan memnun, pek neþeli görünüyorsun.
yazýk, yazýk sana!
aklýný baþýna al da
aslýnýn aslýna doðru gel!
bedenin þu alçak dünyanýn bir parçasý olabilir;
ama, iç âleminle paha biçilmez bir madensin.
mezarda toprakla dolacak olan þu iki gözünü kapa;
gizli olan gönül gözünü aç da
aslýnýn aslýna doðru gel!
dünya malýna tapýyorsun; þehvet ve þöhret peþinde koþuyorsun;
istediðini alamayýnca da üzülüyorsun.
içine düþtüðün acýklý hali anla da
aslýnýn aslýna doðru gel!
sen, kayalar arasýnda bir lâlsin; ama bunun deðerini bilmiyorsun.
aklýný baþýna al, hakikati gör de
aslýnýn aslýna doðru gel!
(Divân-ý Kebîr, Gazel, I, 120)
