Birliðe Ulaþ
Bîþter â bîþter çend ezin reh-zenî
Çun tu menî men tuem çend tuyiyy u menî
Beri gel, daha beri, daha beri.
Bu yol vuruculuk nereye dek böyle?
Bu hýr gür, bu savaþ nereye dek?
Sen bensin iþte, ben senim iþte.
Ne diye bu direnme böyle, ne diye?
Ne diye aydýnlýktan kaçar aydýnlýk, ne diye?
Topumuz bir tek olgun kiþiyiz, bir tek,
ne diye böyle þaþý olmuþuz, ne diye?
Zengin yoksulu hor görür, ne diye?
Sað soluna yan bakar, ne diye?
Ýkisi de senin elin, ikiside,
peki, kutlu ne, kutsuz ne?
Topumuz bir tek inciyiz, bir tek.
baþýmýz da tek, aklýmýz da tek.
Ne diye iki görür olup kalmýþýz
iki büklüm gökkubbenin altýnda, ne diye?
Sen habire gevele dur bakalým,
habire ‘usul boylu birlik çam aðacý’ de,
sonu nereye varýr bunun, nereye?
Þu beþ duyudan, altý yönden
varýný yoðunu birliðe çek, birliðe.
Kendine gel, benlikten çýk, uzak dur,
insanlara karýl, insanlara,
insanlarla bir ol.
Ýnsanlarla bir oldun mu bir madensin, bir ulu deniz.
Kendinde kaldýn mý bir damlasýn, bir dane.
Erkek arslan dilediðini yapar, dilediðini.
Köpek köpekliðini ede durur, köpekliðini.
Tertemiz can canlýðýný iþler, canlýðýný.
Beden de bedenliðini yapar, bedenliðini.
Ama sen caný da bir bil, bedeni de,
yalnýz sayýda çoktur onlar, alabildiðine,
hani bademler gibi, bademler gibi.
Ama hepsindeki yað bir.
Dünyada nice diller var, nice diller,
ama hepsin de anlam bir.
Sen kaplarý, testileri hele bir kýr,
sular nasýl bir yol tutar, gider.
Hele birliðe ulaþ, hýr gürü, savaþý býrak,
can nasýl koþar, bunu canlara iletir.
Mevlana Celaleddin Rumi
