Bahar
Yâr merâ çu uþtuturan bâz mehâr mîkeþed
Uþtur-i mest-i hiþrâ der çi katâr mîkeþed
Sevgili tutmuþ yularýmdan beni,
develer gibi habire çeker.
Esrik devesini böyle nereye götürür,
böyle hangi katara?
Hem canýmý çiðnedi benim o,
hem bedenimi çiðnedi.
Gönlümü baðladý benim o,
kýrdý þiþemi.
Ne iþ yaptýrmaya götürür, bilmem,
nereye götürür beni.
Sevgili takar beni oltasýna,
atar karaya balýk gibi.
Sevgili kurar gönlüme bir tuzak,
avcýdan yana çeker sürür beni.
Bakarým tabiat baþlar büyük iþine:
Bulutlar gelir uzaktan
katar katar, küme küme.
Bulutlar sular ovalarý.
Bulutlar yürür daðlara doðru.
Uyanýr açar gözlerini yeryüzü.
Gökler çalar davulunu.
Dallarýn gönlüne çeker gülün özü
en güzel kokusunu baharýn.
Tohumun gönlü baþlar vermeye tohum.
Aðaç durmadan söyler, döker içini.
Mevlana Celaleddin Rumi
