می‌کنم دل خرج، تا سیمین بری پیدا کنم – صائب تبریزی
می‌کنم دل خرج، تا سیمین بری پیدا کنم می‌دهم جان، تا ز جان شیرین‌تری پیدا کنم هیچ کم از شیخ صنعان نیست …
ما اختیار خویش به صهبا گذاشتیم – صائب تبریزی
ما اختیار خویش به صهبا گذاشتیم سر بر خط پیاله چو مینا گذاشتیم آمد چو موج، دامن ساحل به دست ما تا …
زمین به لرزه درآید ز دل تپیدن من – صائب تبریزی
زمین به لرزه درآید ز دل تپیدن من شود سپهر زمین‌گیر از آرمیدن من هزار مرحله را چون جرس دل شبها توان …
خاکی به لب گور فشاندیم و گذشتیم – صائب تبریزی
خاکی به لب گور فشاندیم و گذشتیم ما مرکب ازین رخنه جهاندیم و گذشتیم چون ابر بهار آنچه ازین بحر گرفتیم در …
به دامن می‌دود اشکم، گریبان می‌درد هوشم – صائب تبریزی
به دامن می‌دود اشکم، گریبان می‌درد هوشم نمی‌دانم چه می‌گوید نسیم صبح در گوشم به اندک روزگاری بادبان کشتی می شد ز …
یک بار بی خبر به شبستان من درآ – صائب تبریزی
یک بار بی خبر به شبستان من درآ چون بوی گل، نهفته به این انجمن درآ از دوریت چو شام غریبان گرفته‌ایم …
ماه مصرم، در حجاب چاه کنعان مانده‌ام – صائب تبریزی
ماه مصرم، در حجاب چاه کنعان مانده‌ام شمع خورشیدم، نهان در زیر دامان مانده‌ام از عزیزان هیچ‌کس خوابی برای من ندید گر …
طی شد زمان پیری و دل داغدار ماند – صائب تبریزی
طی شد زمان پیری و دل داغدار ماند صیقل شکست و آینه‌ام در غبار ماند چون ریشهٔ درخت که ماند به جای …
دلم ز پاس نفس تار می‌شود، چه کنم – صائب تبریزی
دلم ز پاس نفس تار می‌شود، چه کنم وگر نفس کشم افگار می‌شود، چه کنم اگر ز دل نکشم یک دم آه …
چشم خونبارست ابر نوبهار زندگی – صائب تبریزی
چشم خونبارست ابر نوبهار زندگی آه افسوس است سرو جویبار زندگی اعتمادی نیست بر شیرازهٔ موج سراب دل منه بر جلوهٔ ناپایدار …
ای دفتر حسن ترا، فهرست خط و خالها – صائب تبریزی
ای دفتر حسن ترا، فهرست خط و خالها تفصیلها پنهان شده، در پردهٔ اجمالها پیشانی عفو ترا، پرچین نسازد جرم ما آیینه …
نیستم بلبل که بر گلشن نظر باشد مرا – صائب تبریزی
نیستم بلبل که بر گلشن نظر باشد مرا باغهای دلگشا در زیر پر باشد مرا سرمهٔ خاموشی من از سواد شهرهاست چون …
ما دستخوش سبحه و زنار نگشتیم – صائب تبریزی
ما دستخوش سبحه و زنار نگشتیم در حلقهٔ تقلید گرفتار نگشتیم خود را به سراپردهٔ خورشید رساندیم چون شبنم گل، بار به …
سودا به کوه و دشت صلا می‌دهد مرا – صائب تبریزی
سودا به کوه و دشت صلا می‌دهد مرا هر لاله‌ای پیاله جدا می‌دهد مرا باغ و بهار من نفس آرمیده است بیماری …
در نمود نقشها بی‌اختیار افتاده‌ام – صائب تبریزی
در نمود نقشها بی‌اختیار افتاده‌ام مهرهٔ مومم به دست روزگار افتاده‌ام بر لب بام خطر نتوان به خواب امن رفت در بهشتم …
پیش از خزان به خاک فشاندم بهار خویش – صائب تبریزی
پیش از خزان به خاک فشاندم بهار خویش مردان به دیگری نگذارند کار خویش چون شیشهٔ شکسته و تاک بریده‌ام عاجز به …
از سر خردهٔ جان سخت دلیرانه گذشت – صائب تبریزی
از سر خردهٔ جان سخت دلیرانه گذشت آفرین باد به پروانه که مردانه گذشت در شبستان جهان، عمر گرانمایهٔ ما هر چه …
می‌کند یادش دل بیتاب و از خود می‌رود – صائب تبریزی
می‌کند یادش دل بیتاب و از خود می‌رود می‌برد نام شراب ناب و از خود می‌رود هر که چون شبنم درین گلزار …
گر قابل ملال نیم، شاد کن مرا – صائب تبریزی
گر قابل ملال نیم، شاد کن مرا ویران اگر نمی‌کنی آباد کن مرا حیف است اگر چه کذب رود بر زبان تو …
ز گل فزود مرا خارخار خندهٔ تو – صائب تبریزی
ز گل فزود مرا خارخار خندهٔ تو که نیست خندهٔ گل در شمار خندهٔ تو مرا ز سیر گلستان نصیب خمیازه است …
خار در پیراهن فرزانه می‌ریزیم ما – صائب تبریزی
خار در پیراهن فرزانه می‌ریزیم ما گل به دامن بر سر دیوانه می‌ریزیم ما قطره گوهر می‌شود در دامن بحر کرم آبروی …
به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم – صائب تبریزی
به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم تمام چشم ز شوق فنای خویشتنم ره گریز نبسته است هیچ کس بر من اسیر …
یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما – صائب تبریزی
یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما در دل دوزخ بهشت جاودان داریم ما در چنین راهی که مردان توشه از …
مدتی شد کز حدیث اهل دل گوشم تهی است – صائب تبریزی
مدتی شد کز حدیث اهل دل گوشم تهی است چون صدف زین گوهر شهوار آغوشم تهی است از دل بیدار و اشک …
طاقت کجاست روی عرقناک دیده را؟ – صائب تبریزی
طاقت کجاست روی عرقناک دیده را؟ آرام نیست کشتی طوفان رسیده را بی حسن نیست خلوت آیینه‌مشربان معشوق در کنار بود پاک …
دنبال دل کمند نگاه کسی مباد – صائب تبریزی
دنبال دل کمند نگاه کسی مباد این برق در کمین گیاه کسی مباد از انتظار، دیدهٔ یعقوب شد سفید هیچ آفریده چشم …
چارهٔ دل عقل پر تدبیر نتوانست کرد – صائب تبریزی
چارهٔ دل عقل پر تدبیر نتوانست کرد خضر این ویرانه را تعمیر نتوانست کرد در کنار خاک، عمر ما به خون خوردن …
ای جهانی محو رویت، محو سیمای که‌ای؟ – صائب تبریزی
ای جهانی محو رویت، محو سیمای که‌ای؟ ای تماشاگاه عالم، در تماشای که‌ای؟ عالمی را روی دل در قبلهٔ ابروی توست تو …
نیستم غمگین که خالی چون کدویم می‌کنند – صائب تبریزی
نیستم غمگین که خالی چون کدویم می‌کنند کز می گلرنگ، صاحب آبرویم می‌کنند گرچه می‌سازم جهانی را ز صهبا تر دماغ هر …
ما درین وحشت سرا آتش عنان افتاده‌ایم – صائب تبریزی
ما درین وحشت سرا آتش عنان افتاده‌ایم عکس خورشیدیم در آب روان افتاده‌ایم ناامید از جذبهٔ خورشید تابان نیستیم گر چه چون …
سوختی در عرق شرم و حیا ای ساقی – صائب تبریزی
سوختی در عرق شرم و حیا ای ساقی دو سه جامی بکش، از شرم برآ ای ساقی از می و نقل به …
در کشاکش از زبان آتشین بودم چو شمع – صائب تبریزی
در کشاکش از زبان آتشین بودم چو شمع تا نپیوستم به خاموشی نیاسودم چو شمع دیدنم نادیدنی، مدنگاهم آه بود در شبستان …
پیرانه‌سر همای سعادت به من رسید – صائب تبریزی
پیرانه‌سر همای سعادت به من رسید وقت زوال، سایهٔ دولت به من رسید پیمانه‌ام ز رعشهٔ پیری به خاک ریخت بعد از …
از زمین اوج گرفته است غباری که مراست – صائب تبریزی
از زمین اوج گرفته است غباری که مراست ایمن از سیلی موج است کناری که مراست چشم پوشیده‌ام از هر چه درین …
موج شراب و موجهٔ آب بقا یکی است – صائب تبریزی
موج شراب و موجهٔ آب بقا یکی است هر چند پرده‌هاست مخالف، نوا یکی است خواهی به کعبه رو کن و خواهی …
گر درد طلب رهبر این قافله بودی – صائب تبریزی
گر درد طلب رهبر این قافله بودی کی پای ترا پردهٔ خواب آبله بودی؟ زود این ره خوابیده به انجام رسیدی گر …
ز خال عنبرین افزون ز زلف یار میترسم – صائب تبریزی
ز خال عنبرین افزون ز زلف یار میترسم همه از مار و من از مهرهٔ این مار میترسم ز خواب غفلت صیاد …
حضور دل نبود با عبادتی که مراست – صائب تبریزی
حضور دل نبود با عبادتی که مراست تمام سجدهٔ سهوست طاعتی که مراست نفس چگونه برآید ز سینه‌ام بی آه؟ ز عمر …
بده می که بر قلب گردون زنیم! – صائب تبریزی
بده می که بر قلب گردون زنیم! ازین شیشه چون رنگ بیرون زنیم سرانجام چون خشت بالین بود به خم تکیه همچون …
یک روز گل از یاسمن صبح نچیدی – صائب تبریزی
یک روز گل از یاسمن صبح نچیدی پستان سحر خشک شد از بس نمکیدی تبخال زد از آه جگر سوز لب صبح …
ما هوش خود با بادهٔ گلرنگ داده‌ایم – صائب تبریزی
ما هوش خود با بادهٔ گلرنگ داده‌ایم گردن چو شیشه بر خط ساغر نهاده‌ایم بر روی دست باد مرادست سیر ما چون …
صد گل به باد رفت و گلابی ندید کس – صائب تبریزی
صد گل به باد رفت و گلابی ندید کس صد تاک خشک گشت و شرابی ندید کس با تشنگی بساز که در …
دو عالم شد ز یاد آن سمن سیما فراموشم – صائب تبریزی
دو عالم شد ز یاد آن سمن سیما فراموشم به خاطر آنچه می‌گردید، شد یکجا فراموشم نمی‌گردد ز خاطر محو، چون مصرع …
جز غبار از سفر خاک چه حاصل کردیم؟ – صائب تبریزی
جز غبار از سفر خاک چه حاصل کردیم؟ سفر آن بود که ما در قدم دل کردیم دامن کعبه چه گرد از …
آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا – صائب تبریزی
آنچنان کز رفتن گل خار می‌ماند به جا از جوانی حسرت بسیار می‌ماند به جا آه افسوس و سرشک گرم و داغ …
نه گل، نه لاله درین خارزار می‌ماند – صائب تبریزی
نه گل، نه لاله درین خارزار می‌ماند دویدنی به نسیم بهار می‌ماند مل خنده بود گریهٔ پشیمانی گلاب تلخ ز گل یادگار …
ما درد را به ذوق می ناب می‌کشیم – صائب تبریزی
ما درد را به ذوق می ناب می‌کشیم از آه سر منت مهتاب می‌کشیم از حیف و میل، پلهٔ میزان ما تهی …
سیراب در محیط شدم ز آبروی خویش – صائب تبریزی
سیراب در محیط شدم ز آبروی خویش در پای خم ز دست ندادم سبوی خویش در حفظ آبرو ز گهر باش سخت‌تر …
در کدامین چمن ای سرو به بار آمده‌ای؟ – صائب تبریزی
در کدامین چمن ای سرو به بار آمده‌ای؟ که رباینده‌تر از خواب بهار آمده‌ای با گل روی عرقناک، که چشمش مرساد! خانه‌پردازتر …
بیخود ز نوای دل دیوانهٔ خویشم – صائب تبریزی
بیخود ز نوای دل دیوانهٔ خویشم ساقی و می و مطرب و میخانهٔ خویشم زان روز که گردیده‌ام از خانه بدوشان هر …
از جوانی داغها بر سینهٔ ما مانده است – صائب تبریزی
از جوانی داغها بر سینهٔ ما مانده است نقش پایی چند ازان طاوس بر جا مانده است در بساط من ز عنقای …
موج دریا را نباشد اختیار خویشتن – صائب تبریزی
موج دریا را نباشد اختیار خویشتن دست بردار از عنان گیر و دار خویشتن زهد خشک از خاطرم هرگز غباری برنداشت مرکب …
گر چه از وعدهٔ احسان فلک پیر شدیم – صائب تبریزی
گر چه از وعدهٔ احسان فلک پیر شدیم نعمتی بود که از هستی خود سیر شدیم نیست زین سبز چمن کلفت ما …
ز خار زار تعلق کشیده دامان باش – صائب تبریزی
ز خار زار تعلق کشیده دامان باش به هر چه می‌کشدت دل، ازان گریزان باش قد نهال خم از بار منت ثمرست …
حجاب جسم را از پیش جان بردار ای ساقی – صائب تبریزی
حجاب جسم را از پیش جان بردار ای ساقی مرا مگذار زیر این کهن دیوار ای ساقی به یک رطل گران بردار …
بار غم از دلم می گلرنگ برنداشت – صائب تبریزی
بار غم از دلم می گلرنگ برنداشت این سیل هرگز از ره من سنگ برنداشت از شور عشق، سلسله‌جنبان عالمم مرغی مرا …
یارب آشفتگی زلف به دستارش ده – صائب تبریزی
یارب آشفتگی زلف به دستارش ده چشم بیمار بگیر و دل بیمارش ده تا به ما خسته دلان بهتر ازین پردازد دلی …
ما نقل باده را ز لب جام کرده‌ایم – صائب تبریزی
ما نقل باده را ز لب جام کرده‌ایم عادت به تلخکامی از ایام کرده‌ایم دانسته‌ایم بوسه زیاد از دهان ماست صلح از …
صبح شد برخیز مطرب گوشمال ساز ده – صائب تبریزی
صبح شد برخیز مطرب گوشمال ساز ده عیشهای شب پریشان گشته را آواز ده هیچ ساز از دلنوازی نیست سیرآهنگتر چنگ را …
دل ز هر نقش گشته ساده مرا – صائب تبریزی
دل ز هر نقش گشته ساده مرا دو جهان از نظر فتاده مرا تا چو مجنون شدم بیابانگرد می‌گزد همچو مار، جاده …