بخش ۱ – آغاز سخن
بسم الله الرحمن الرحیم هست صلای سر خوان کریم فیض کرم خوان سخن ساز کرد پرده ز دستان کهن باز کرد بانگ صریر از قلم سحرکار خاست که: بسم‌الله دستی بیار! مائده‌ای تازه برون آمده‌ست چاشنی‌ای گیر! که چون آمده‌ست ور نچشی، نکهت آن بس تو را بوی خوشش طعمهٔ جان بس تو را آنچه نگارد ز پی این رقم بر سر هر نامه دبیر قلم، حمد خدایی‌ست که از کلک «کن» بر ورق باد نویسد سخن چون رقم او بود این تازه حرف جز به ثنایش نتوان کرد صرف لیک ثنایش ز بیان برترست هر چه زبان گوید از آن برترست نیست سخن جز گرهی چند سست طبع سخنور زده بر باد، چست صد گره از رشتهٔ پر تاب و پیچ گر بگشایند در آن نیست هیچ عقل درین عقده ز خود گشته گم کرده... »
