تیغ برکف استاده‌ست صرصر اجل بیدل – ابوالمعانی بیدل
تیغ برکف استاده‌ست صرصر اجل بیدل همچو شمع در هر جا سر برآوردگردن
Bedil Tak Bait
تظلم در عدم بهر چه می‌برد آدمی بیدل – ابوالمعانی بیدل
تظلم در عدم بهر چه می‌برد آدمی بیدل درین حرمان سرا می‌داشت گر فریادرس هستی
تا نگردید در این عرصهٔ تشویش هلاک – ابوالمعانی بیدل
تا نگردید در این عرصهٔ تشویش هلاک همچو بیدل حذر ازکوشش بی باک کنید
پیکرت خم کرد پیری از فنا غافل مباش – ابوالمعانی بیدل
پیکرت خم کرد پیری از فنا غافل مباش سخت نزدیکست بیدل سجده با ساز رکوع
بی‌محاباکیست بیدل از سر ما بگذرد – ابوالمعانی بیدل
بی‌محاباکیست بیدل از سر ما بگذرد چون شکست آبله یک قطره دریاییم ما
بیدل، اگر دست ما ز جام تهی شد – ابوالمعانی بیدل
بیدل، اگر دست ما ز جام تهی شد پای طلب کی شود ز آبله مأیوس
بیدل نکشیدم الم هرزه نگاهی – ابوالمعانی بیدل
بیدل نکشیدم الم هرزه نگاهی آیینهٔ راحتکدهٔ رنگ شکستم
بیدل من و آن دولت بی‌دردسر فقر – ابوالمعانی بیدل
بیدل من و آن دولت بی‌دردسر فقر کز نسبت او چینی خاموش سفال است
بیدل گر آگهی سبب گریه‌ام مپرس – ابوالمعانی بیدل
بیدل گر آگهی سبب گریه‌ام مپرس بیکار بود ذوق ندامت گریستم
بیدل غبار عالم اوهام زندگیست – ابوالمعانی بیدل
بیدل غبار عالم اوهام زندگیست نگذشته‌ای ز هیچ اگر از خویش نگذری
بیدل زوضع خامشی غنچه سوختم – ابوالمعانی بیدل
بیدل زوضع خامشی غنچه سوختم این بوسه‌سنج‌گلشن فکر دهان کیست
بیدل ز درد عشق بسی خون‌گریستی – ابوالمعانی بیدل
بیدل ز درد عشق بسی خون‌گریستی ترکرد شرم اشک تو دامان پاک ما
بیدل ذخیره‌ی مژه شد بسکه روز وصل – ابوالمعانی بیدل
بیدل ذخیره‌ی مژه شد بسکه روز وصل در عرض حیرت تو زبان نظاره سوخت
بیدل درپن بیابان خلقی به عجز فرسود – ابوالمعانی بیدل
بیدل درپن بیابان خلقی به عجز فرسود چون نقش‌پا قستیم ما هم به پرپا دست
بیدل چو صبح صورت خمیازه بسته است – ابوالمعانی بیدل
بیدل چو صبح صورت خمیازه بسته است از خاک ما سپهر نشیب و فراز حرص
بیدل جنون ما به نشاط جهان نساخت – ابوالمعانی بیدل
بیدل جنون ما به نشاط جهان نساخت مهتاب پنبه دارد و منظور داغ نیست
بیدل به‌گشاد مژه هیچت ننمودند – ابوالمعانی بیدل
بیدل به‌گشاد مژه هیچت ننمودند تا بستن چشم آخرکارت چه نماید
بیدل به ما و تو چه رسد ناز آگهی – ابوالمعانی بیدل
بیدل به ما و تو چه رسد ناز آگهی در عالمی که حسن هم آیینه‌دار بود
بیدل به خیال مژهٔ چشم سیاهی – ابوالمعانی بیدل
بیدل به خیال مژهٔ چشم سیاهی امروز سیه مست‌تر از سایهٔ تاکم
بیدل به این سیاهی کز دور کرده‌ام گل – ابوالمعانی بیدل
بیدل به این سیاهی کز دور کرده‌ام گل پیش یقین خود هم صد احتمال بردم
بیدل این محفل نهان درگریهٔ شمع است و بس – ابوالمعانی بیدل
بیدل این محفل نهان درگریهٔ شمع است و بس داغ آن زخممم‌که با لبهای خندان آشناست
بیدل امشب‌گرد دل می‌گردد از خود رفتنی – ابوالمعانی بیدل
بیدل امشب‌گرد دل می‌گردد از خود رفتنی پرفشانیهای رنگ این شمع را پروانه است
بیدل اگر آگه شوی از علم خموشی – ابوالمعانی بیدل
بیدل اگر آگه شوی از علم خموشی تحصیل‌کمال تو، به یک حرف تمام است
بیدل ازین مایه‌که جز باد نیست – ابوالمعانی بیدل
بیدل ازین مایه‌که جز باد نیست عمر در اندیشهٔ سودا گذشت
بیدل از ین دو روز عمر ننگ بقای‌کس مباد – ابوالمعانی بیدل
بیدل از ین دو روز عمر ننگ بقای‌کس مباد دل پی حرص باختن چشم به آز دوختن
بیدل از کلفت مخموری صهبای وصال – ابوالمعانی بیدل
بیدل از کلفت مخموری صهبای وصال چون قدح از لب زخم جگر افغان‌کردیم
بیدل از صحبتم کنار گزین – ابوالمعانی بیدل
بیدل از صحبتم کنار گزین فرصتم من فرار خواهم کرد
بیدل از خود رنگ و بوی اعتبار افشانده‌ایم – ابوالمعانی بیدل
بیدل از خود رنگ و بوی اعتبار افشانده‌ایم همچوگل ماییم و دامن تاگریبان پشت دست
بیدل از بیدردی روز وداعت سوختم – ابوالمعانی بیدل
بیدل از بیدردی روز وداعت سوختم سینه می‌کندی چه می‌شد گر زبانت لال بود
بیدل از انجام و آغاز چراغ زندگی – ابوالمعانی بیدل
بیدل از انجام و آغاز چراغ زندگی بی‌تکلف اشک و داغ و آه خواهی یافتن
بیدل آدم باش فکر راکب و مرکوب چیست – ابوالمعانی بیدل
بیدل آدم باش فکر راکب و مرکوب چیست از هوس تا کی کسی پالان گاو و خر شود
بوی یوسف نیست پنهان از غبار انتظار – ابوالمعانی بیدل
بوی یوسف نیست پنهان از غبار انتظار پیرهن بیدل بیاض چشم‌یعقوبم‌بس است
به یاد جلوه عمری شد نگه می‌پرورد بیدل – ابوالمعانی بیدل
به یاد جلوه عمری شد نگه می‌پرورد بیدل هنر از حیرت آیینه‌ام منت‌کش دامی
به هر آینه زنگار دگر دارد کمین بیدل – ابوالمعانی بیدل
به هر آینه زنگار دگر دارد کمین بیدل ز مژگان بستن ایمن نیست هرکس دیده‌ای دارد
به غیر سرکشی از ابلهان مجو بیدل – ابوالمعانی بیدل
به غیر سرکشی از ابلهان مجو بیدل که نخل این چمن از بی‌بری دوتا نشود
به رنگ آبله عمری‌ست بیدل – ابوالمعانی بیدل
به رنگ آبله عمری‌ست بیدل ز خجلت دیدهٔ من در ته پاست
به حرف و صوت این محمل ندارم نسبتی بیدل – ابوالمعانی بیدل
به حرف و صوت این محمل ندارم نسبتی بیدل خموشی‌کرده‌ام روشن چراغ کنج ادراکم
به پاس راز محبت گداخت طاقت بیدل – ابوالمعانی بیدل
به پاس راز محبت گداخت طاقت بیدل که تا سر مژه جنبد جگر به دامنش افتد
بسکه دارد فطرتم ننگ ازتمیزعلم و فن – ابوالمعانی بیدل
بسکه دارد فطرتم ننگ ازتمیزعلم و فن آب می‌گردم همه‌گر شعر بیدل بشنوم
بر دل مایوس بیدل پشت دستی می‌گزم – ابوالمعانی بیدل
بر دل مایوس بیدل پشت دستی می‌گزم غنچهٔ این عقده کاش از سعی دندان بشکفد
بار نفس بیدل بر دوش دل افتاده‌ست – ابوالمعانی بیدل
بار نفس بیدل بر دوش دل افتاده‌ست دل این همه سنگین نیست وقتست که برداری
این آدم وحوا شرف نسبت هستی است – ابوالمعانی بیدل
این آدم وحوا شرف نسبت هستی است بیدل نتوان پیش عدم نام نسب برد
اگر ز جادهٔ تسلیم نگذری بیدل – ابوالمعانی بیدل
اگر ز جادهٔ تسلیم نگذری بیدل کند به کسوت موجت شکست معماری
آسودگی مجویید از وضع اشک بیدل – ابوالمعانی بیدل
آسودگی مجویید از وضع اشک بیدل این جوهر چکیدن آب‌گهر نباشد
یاد عمر رفته بیدل خجلت بیحاصلی‌ست – ابوالمعانی بیدل
یاد عمر رفته بیدل خجلت بیحاصلی‌ست باز پیوستن ندارد آنچه از ما باز ماند
از غبار هردو عالم‌پاک بیرون جسته است – ابوالمعانی بیدل
از غبار هردو عالم‌پاک بیرون جسته است بیدل آواره یعنی خانه ویران شما
هنگامهٔ دل است چه دنیا چه آخرت – ابوالمعانی بیدل
هنگامهٔ دل است چه دنیا چه آخرت بیدل شوید و ترک غم این و آن کنید
احتیاج غیر بیدل ننگ دوش همت است – ابوالمعانی بیدل
احتیاج غیر بیدل ننگ دوش همت است همچو خورشید از لباس عاریت عریان شدیم
هرکجا سرکرده‌ام بیدل دعای دولتش – ابوالمعانی بیدل
هرکجا سرکرده‌ام بیدل دعای دولتش جوش‌آمین از زمین تا آسمان پیچیده است
نیستم جرعه‌کش درد کدورت بیدل – ابوالمعانی بیدل
نیستم جرعه‌کش درد کدورت بیدل چون‌گهر صافی دل بادهٔ مینای من‌است
نوی بیدل از ساز امکان نرفت – ابوالمعانی بیدل
نوی بیدل از ساز امکان نرفت نشد کهنه تجدید ایجادها
نقش خمیازهٔ واژون حبابم بیدل – ابوالمعانی بیدل
نقش خمیازهٔ واژون حبابم بیدل آه ازین ساغر عبرت که بنایم کردند
نرسید فطرت هیچکس به خیال بیدل و معنی‌اش – ابوالمعانی بیدل
نرسید فطرت هیچکس به خیال بیدل و معنی‌اش همه‌راست بیخبری و بس، چه‌شعور خلق و چه‌هوش ما
نتوان به چشم داد سراغ نمود من – ابوالمعانی بیدل
نتوان به چشم داد سراغ نمود من بیدل به یمن ضعف چو معنی خیالیم
می‌کشم بار دل اما نقش می‌بندم به خاک – ابوالمعانی بیدل
می‌کشم بار دل اما نقش می‌بندم به خاک عجز، خوش نقاش عبرت‌کرد جمال مرا
مگر ز زلف تو دارد طریق بست وگشاد – ابوالمعانی بیدل
مگر ز زلف تو دارد طریق بست وگشاد گه بیدل اینهمه مضمون دلگشا بسته‌ست
مدٌ عمرم چون نگه بیدل به حیرانی گذشت – ابوالمعانی بیدل
مدٌ عمرم چون نگه بیدل به حیرانی گذشت گوشهٔ چشمی نشد پیداکه جا پیداکنم
مباش بیخبر از فیض گریه‌ام بیدل – ابوالمعانی بیدل
مباش بیخبر از فیض گریه‌ام بیدل که شسته است جهان را به اشک من مهتاب
گم شدم از خویش تحریک دل آوازم نداد – ابوالمعانی بیدل
گم شدم از خویش تحریک دل آوازم نداد این جرس بیدل نمی‌دانم چراکم ناله است
گر به شمشیرت برانند از ادبگاه نیاز – ابوالمعانی بیدل
گر به شمشیرت برانند از ادبگاه نیاز همچوخون از زخم بیدل بالب‌خندان برآ