قومیکه چو آفتاب دارند قدوم
در صدق چو آهنند و در لطف چو موم
هر هغه قام چې د لمر په څېر تګ ولري، په رښتیاوالې کې د وسپنې په څېر او په پېرزوینه کې د موم په څېر دي.
چون پنجه شیرانه خود بگشایند
نی پرده رها کنند و نی نقش و رسوم
کله هم چې د زمري په څېر منګول پرانیځي، خپل درنښت ساتي او هم له رسمونو نه بهر کېږي.
(په دې مانا چې د زمري په څېر کلک هوډ لري، چې د کوم کار کول وغواړي، هغه د اصولو او رسمونو سره سم ترسره کوي.)
ژباړه: شبنم یوسفزۍ (پرخه)
عشق درآمد از درم دست نهاد بر سرم
دید مرا که بیتوام گفت مرا که وای تو
مینه مې په درشل راننوته او زما په سر یې لاس کېښود، چې زه یې بې له تا او یوازې ولیدم راته یې ویې ویل؛ وای پر تا!
دیدم صعب منزلی درهم و سخت مشکلی
رفتم و ماندهام دلی کشته به دست و پای تو
چې خپلې موخې ته مې رسېدل ستونزمن او له کړاوونو ډک ولیدل، ولاړم، مړ زړه مې ستا لاس او پښو کې ایښی…
ژباړه: شبنم یوسفزۍ (پرخه)
