شهید بلخی از اویل قرن 3 الی 335 ق زیسته است.
ابوالحسن شهید در بلخ بدنیا آمده گذشته از شاعری به علوم فلسفی و حکمت و خوشنویسی نیز ماهر بوده با ذکریای “رازی” مباحثاتی داشته، مورد احترام رودکی سمرقندی بوده است. از مداحان امرا و بزرگان سامانی بود، اشعارش که حاوی پند و اندرز است؛ به 120 بیت میرسد. درسال 315 ق بدرود حیات گفته است. نمونۀ اشعار:
ابر همی گرید چون عاشقان
باغ همی خندد معشوق وار
رعد همی نالد مانند ِ من
چونکه بنالم به سحرگاه زار
***
عیب باشد به کار نیک درنگ
گرشتاب آمد ای رفیق ملام
عاقبت را هم از نخستین بین
تا به غفلت گلو نگیرد دام
***
اگر غم را چو آتش دود بودی
جهان تاریک بودی جاودانه
درین گیتی سراسر گر بگردی
خردمندی نیابی شادمانه
ترتیب کننده
(همایون عالمی)
